A insulina e as bacterias transxénicas
-Antes da aparición da insulina humana actual, aos diabéticos administrábaselles
insulina de porcos e vacas. Aínda que estas insulinas eran moi parecidas á
humana, algúns dos seus compoñentes (os aminoácidos) eran lixeiramente
diferentes e levaban a algúns diabéticos a consideralas estrañas. Isto levaba á
produción dunha reacción inmune en contra da insulina, que producía reaccións
adversas (tales como alerxias) e terminaba sendo ineficaz. Nos anos 80 tivo
lugar un fito para a medicina: a produción e comercialización da insulina
humana (insulina recombinante ou biosintética) grazas aos avances conseguidos
en enxeñería xenética. Como foi posible a produción en grandes cantidades de
insulina humana sen ter que extraela de humanos? Os pasos foron os seguintes:
Illouse e cortouse o xene produtor da insulina humana do resto de ADN humano.
Inseriuse devandito xene na bacteria Escherichia coli. Potenciouse a
multiplicación das E. coli transxénicas que producían insulina en cultivos
bacterianos para obter un gran número delas. Desa poboación de E. coli
extraíase a insulina producida. Na actualidade o patrón básico segue sendo o
mesmo aínda que se utilizan outras bacterias a parte da E. coli, como o
fermento do pan. Grazas a esas bacterias transxénicas, foi posible a
comercialización a nivel mundial da insulina humana. Ao ser propia da nosa
especie, non tiña os riscos das insulinas de vacas e porcos e como a obtención
era moito máis rápida e eficiente, o prezo da insulina baixou enormemente.
Hoxe, millóns de diabéticos adminístranse o que unha bacteria transxénica
produce. Sen polémicas, sen medos pero, iso si, sen que a maioría deles coñezan
a fonte da súa insulina.
Álex Domínguez Fornos 4ºA ESO
No hay comentarios:
Publicar un comentario