HERDANZA. TRANSMISIÓN DOS CARACTERES

      Todas as persoas presentamos unhas características comúns que nos definen como seres humanos. Con todo, non hai dous seres humanos exactamente iguais. As diferenzas que se observan entre as distintas persoas, por exemplo nos trazos da cara ou outros caracteres como o grupo sanguíneo, a cor da pel ou o tipo de cabelo, son consecuencia directa da herdanza. Outros caracteres, a pesar de ser hereditarios, poden estar influídos polo ambiente. Así, a altura dun individuo está determinada pola herdanza, pero pode variar dependendo da alimentación recibida durante a súa infancia.

       Algúns caracteres que exhibimos, como as cicatrices, adquirímolos ao longo da nosa vida. Con todo, gran parte dos caracteres que observamos nos individuos son hereditarios, é dicir, transmítense de xeración en xeración mediante a reprodución. Estes caracteres van aparecendo durante o desenvolvemento e o crecemento dun individuo e maniféstanse ao longo da súa vida. Os caracteres que son o resultado exclusivamente da acción do ambiente non se transmiten aos fillos e denomínanse caracteres adquiridos.

    Ás veces, é difícil determinar se a variación dun carácter é hereditaria ou ten unha orixe ambiental. Por exemplo, a estatura das persoas é un carácter hereditario; os fillos de pais altos adoitan ser tamén altos; con todo, unha correcta alimentación tamén inflúe na estatura alcanzada.

      Moitos dos caracteres herdados maniféstanse dunha maneira diferente segundo as condicións ambientais nas que vive ou se desenvolveu un individuo. Con todo, as variacións nos caracteres provocadas polo ambiente caracterízanse por non ser heredables, é dicir, por non transmitirse á descendencia. Para que a variación dun carácter sexa heredable ha de afectar o material hereditario, é dicir, á información que os pais transmiten aos fillos.

    Algunhas anomalías xenéticas teñen unha herdanza de carácter recesivo. Nestes casos son necesarias dúas copias do xene recesivo para que a enfermidade maniféstese. Unha persoa que ten só unha copia do xene recesivo é portadora dese xene pero non manifesta a enfermidade. Na ilustración, ou xene dominante represéntase en cor verde e ou recesivo en azul. Na parella dá esquerda ou pai ten unha copia do xene dominante e outra do xene recesivo. A nai ten dúas copias do xene dominante. Cada pai só pode transmitir un xene aos fillos. Vos catro fillos desta parella representan as probabilidades dás distintas combinacións que poden xurdir. Vos fillos dá parte esquerda reciben ou xene recesivo do seu pai e ou dominante dá nai e son, por tanto, portadores. Por tanto hai un 50% de posibilidades de que vos nenos que nazan desta parella sexan portadores. Como ningún dous fillos podar recibir dúas copias do xene recesivo ningún desenvolverá a enfermidade. Cando vos dous pais son portadores, hai un 25 % de posibilidades de que os nenos nazan coa enfermidade, un 50 % de posibilidades de que os nenos sexan portadores e un 25 % de posibilidades de que os nenos non sexan nin portadores nin desenvolvan a enfermidade.

       Os cromosomas conteñen a información xenética do organismo. Cada tipo de organismo ten un número de cromosomas determinado; na especie humana, por exemplo, hai 23 pares de cromosomas organizados en 8 grupos segundo ou tamaño e a forma. A metade dous cromosomas proceden do pai e a outra metade dá nai. As diferenzas entre individuos reflicten a recombinación xenética destes xogos de cromosomas ao pasar dunha xeración a outra.

David Pérez Rodríguez 4ºA