Leis de Mendel - Iker

Primeira lei de Mendel

A primeira lei de Mendel, tamén chamada: Lei da uniformidade dos híbridos da primeira xeración, ou simplemente Lei da Uniformidade. Esta lei dita que, ao cruzar dúas variedades dunha especie de raza pura, cada un dos híbridos da primeira xeración terá caracteres determinados similares no seu fenotipo. Isto débese a que as razas puras teñen un xene dominante ou un xene recesivo. O genotipo dominante será entón o que determine a característica ou características principais da primeira xeración do cruzamento, pero ao mesmo tempo, tamén serán similares fenotípicamente entre si, é dicir, entre cada individuo da primeira xeración.


No experimento realizado por Mendel para obter a primeira das leis de Mendel, utilizaba unha especie de chícharos que producían sementes amarelas como xene dominante e outra que tiña un xene recesivo que producía sementes verdes, por tanto, o alelo que chamaremos A daba a cor amarela por encima do alelo a que producía a cor verde. O produto do cruzamento eran plantas que producían sementes amarelas.

Segunda lei de Mendel

A segunda lei de Mendel, tamén coñecida como a Lei da Segregación, Lei da Separación Equitativa, ou ata Lei de Disxunción dos Alelos. Esta ditamina que para que exista a reprodución de dous individuos dunha especie, primeiro debe existir a separación do alelo de cada un dos pares para que desta maneira transfírase a información xenética ao fillo. Un alelo é, a variante xenética que permite determinar un trazo ou carácter. Existen entón, alelos dominantes e alelos recesivos.

Por isto, é que a segunda das leis de Mendel lla chama como de segregación ou separación, xa que cada pai, achega un alelo que se separa de cada un, para formar un individuo nunha nova xeración. No seu experimento, obtivo só sementes amarelas na primeira xeración, pero na segunda xeración, os alelos separáronse para formar novas sementes verdes en menor proporción que as amarelas, pero aínda así existentes.

Terceira lei de Mendel

A terceira lei de Mendel, tamén chamada Lei da Herdanza Independente de Caracteres ou Lei da Asociación Independente. Segundo Mendel, hai trazos herdados que se obteñen de forma independente, sen relación co fenotipo, o cal non afecta o patrón de herdanza doutros trazos. Esta lei cúmprese nos xenes que non están ligados, é dicir que se atopan en diferentes cromosomas ou que están en zonas moi separadas do mesmo cromosoma.

Mendel, para concluír a terceira das leis de Mendel, realizou un cruzamento de plantas de chícharos que producían sementes amarelas e chairas, con chícharos que producían sementes verdes e con textura irregular. Estas eran homocigóticas para os dous caracteres de textura e cor. Concluíase que a lei de uniformidade estaba presente, pois coa primeira xeración púidose obter sementes amarelas e lisas.

Con todo, ao cruzar esta primeira xeración para obter unha segunda xeración, obsérvanse novos tipos de sementes con caracteres diversos pero relacionados coa xeración parental, obtivéronse sementes amarelas e lisas, amarelas e rugosas, verdes e lisas, e verdes e rugosas.