Coa secuenciación do Genoma Humano aprendemos o código co que o noso corpo está programado e agora grazas a CRISPR temos as ferramentas necesarias para editar ese código con sinxeleza e rapidez. Deste xeito, as ciencias da saúde e a bioloxía comezaron a funcionar baixo os mesmos principios que as tecnoloxías da información e, como resultado, comezan a evolucionar exponencialmente. Cando aplicamos as ideas de programación informática para bioquímica e xenética, podemos programar o medicamento da mesma forma que programamos ordenadores e software.
Curiosidade
Nin CRISPR é o nome dunha nova marca de aperitivo nin Cas é o nome dun refresco que o acompaña. A primeira palabra é o acrónimo de Repeticións palindrómicas curtas entrelazadas regularmente, que en inglés significa "Replicacións palindromicas curtas agrupadas e regularmente entre espazos". O segundo é o nome dunha serie de proteínas, principalmente nucleasas, que foron nomeadas polos xenes asociados a CRISPR (é dicir, "xenes asociados con CRISPR". Non romperon a cabeza). Dito isto, non son as cousas moi claras, ¿son? E aínda así é posible que estamos a contemplar o desenvolvemento dunha tecnoloxía xenética que vai supoñer unha auténtica revolución comparable á que supuxo a famosa PCR (Chain Reaction of the Polymerase) para as Ciencias Biolóxicas.
Exemplos do Crispr
Un equipo de investigadores chineses converteuse no primeiro en inxectar a unha persoa con xenes modificados usando a técnica revolucionaria CRISPR-Cas9, unha ferramenta molecular que se usa para "editar" ou "corrixir" o xenoma de calquera célula.
O 28 de outubro, un grupo liderado polo oncólogo Lu You da Universidade de Sichuan introduciu células modificadas con este método a un paciente con cancro de pulmón agresivo como parte dun estudo clínico desenvolvido no Hospital da China Occidental, cidade de Chengdu, China.
Os investigadores primeiro eliminaron as células inmunitarias (linfocitos T) do sangue do receptor e, posteriormente, desactivaron un xene CRISPR-Cas9, que combina un enzima que reduce o ADN xunto cunha guía molecular que indica onde a sección.
Neste caso, o xene deshabilitado codifica a proteína PD-1 que retarda a resposta inmune das células. De feito, os cancros aproveitan esa actividade negativa para proliferar.
Como xurdiu?
Todo comezou en 1987 cando se publicou un artigo no cal se describía como algunhas bacterias (Streptococcus pyogenes) defendíanse das infeccións víricas. Estas bacterias teñen unhas encimas que son capaces de distinguir entre o material xenético da bacteria e o do virus e, unha vez feita a distinción, destrúen ao material xenético do virus.
CRISPR/CAS9
Streptococcus pyogenes
Con todo, as bases deste mecanismo non se coñeceron ata máis adiante, cando se mapearon os xenomas dalgunhas bacterias e outros microorganismos. Atopouse que unha zona determinada do xenoma de moitos microorganismos, sobre todo arqueas, estaba chea de repeticións palindrómicas (que se len igual ao dereito e ao revés) sen ningunha función aparente. Estas repeticións estaban separadas entre si mediante unhas secuencias denominadas ?espazadores? que se parecían a outras de virus e plásmidos. Xusto diante desas repeticións e ?espazadores? hai unha secuencia chamada ?líder?. Estas secuencias son as que se chamaron CRISPR (?Repeticións Palindrómicas Curtas Agrupadas e Regularmente interespaciadas?). Moi preto deste agrupamiento podíanse atopar uns xenes que codificaban para un tipo de nucleasas: os xenes cas.
Luis Vega Mascareñas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario