É o novo videoxogo de moda. Arrasa en todalas plataformas: PS4, PC Gaming, XBOX ONE... Chamase Fortnite e conta con 50 millóns de usuarios en apenas 1 ano de vida desde a súa salida o 25 de Julio do 2017. Cal é a súa fórmula para tan repentino éxito contocho a continuación.
Fortnite nace como un videoxogo modesto, pero que presenta un modo de xogo novedoso xa utilizado nun videxogo practicamente idéntico que tamén tiña unha gran cantidad de xogadores; ese modo de xogo é o Battle Royal. Consiste en 100 usuarios loitando por ser o último en pé.
Pero entón, porque Fortnite ten moito máis éxito se é unha copia do videoxogo PUBG? Moi simple, Fortnite é GRATIS o que motivou a moitos xogadores e a que os grandes Youtubers derán expansión a este fenómeno de masas.
Aiquí podemos ver a un dos máis famosos xogadores de España realizando unha partida no Fortnite.👀
lunes, 28 de mayo de 2018
HOMO NALEDI, Olga
HOMO NALEDI:
- É unha especie de homínido extinto do xénero Homo que viviu na actual Sudáfrica.
- Descubrírono en setembro de 2013 dous espeleólogos: Rick Hunter e Steven Tucker, pero non se describiu detalladamente ata novembro de 2014 por Berger.
- Os 1500 fósiles foron atopados en Johannesburgo, Sudáfrica, nunha cámara denominada "A cuna da humanidade".
- Nos primeiros momentos pensábase que vivira hai dous millóns de anos (pola súa similitude cos Homos daquela época), pero os fósiles datáronse, e sorpendentemente eran máis novos do medio millón de anos.
- Tiña similitudes cos Homo actuales, polo seu gran desenvolvemento nas mans, pero a súa morfoloxía craneal era similar a dos homos máis antigos, incluída a súa altura, peso e alimentación.
Realidad virtual
Realidade virtual e aumentada
Estas tecnoloxías consisten en crear espazos completamente virtuais ( realidade aumentada) nos que unha persoa poida moverse coma se estivese realmente alí, ou en superpoñer sobre a realidade ( realidade aumentada) algúns elementos (datos, debuxos, animacións) que nos acheguen máis información dá que podemos observar a primeira ollada.
Exemplo de realidade aumentada. Fonte.
Xurdiron fai xa bastantes anos pero, non parecían terminar de implantarse. A mellora dá capacidade de computación e ou desenvolvemento de novos materiais fixo que cada vez vexamos máis preto ou seu uso cotián.
2017 foi sen dúbida ou ano de despegamento desta tecnoloxía. Moitas grandes compañías informáticas como Google, Microsoft ou Apple entre outras, levan moitos anos traballando, desenvolvendo e integrando cada vez máis este tipo de servizos, e empezan a verse vos seus froitos.
Isto sábeno as grandes compañías de auga que non perden a oportunidade de usalas. Desde a mellora non deseño dás instalacións, ata complementar vos cursos de prevención de rochas laborais, metendo por exemplo a un traballador nun depósito de auga virtual para ensinarlle vos procedementos que deben seguirse á hora dá súa limpeza e que todo se faga de maneira segura.
Como exemplos podemos destacar a Acciona, que implementou a realidade aumentada e virtual na EDAR dá Almunia co proxecto “ Augmented Facility Management”. Esta tecnoloxía permite un acceso instantáneo a todos vos datos medidos na instalación, axuda a obter información máis detallada sobre vos compoñentes e ou funcionamento de calquera proceso e permite mellorar a formación en regas laborais dúas traballadores.
A Escola dá auga, do grupo Suez, utiliza nos seus cursos e posgraos a realidade virtual para que ou alumno poida experimentar ou que é estar dentro dunha instalación e aprenda sobre vos procedementos que deben seguirse nas operacións, como é ou caso do depósito de auga antes comentado.
Como vemos, a formación para a prevención de rochas laborais usando contornas virtuais é unha práctica cada vez máis estendida.
Isto sábeno as grandes compañías de auga que non perden a oportunidade de usalas. Desde a mellora non deseño dás instalacións, ata complementar vos cursos de prevención de rochas laborais, metendo por exemplo a un traballador nun depósito de auga virtual para ensinarlle vos procedementos que deben seguirse á hora dá súa limpeza e que todo se faga de maneira segura.
Como exemplos podemos destacar a Acciona, que implementou a realidade aumentada e virtual na EDAR dá Almunia co proxecto “ Augmented Facility Management”. Esta tecnoloxía permite un acceso instantáneo a todos vos datos medidos na instalación, axuda a obter información máis detallada sobre vos compoñentes e ou funcionamento de calquera proceso e permite mellorar a formación en regas laborais dúas traballadores.
A Escola dá auga, do grupo Suez, utiliza nos seus cursos e posgraos a realidade virtual para que ou alumno poida experimentar ou que é estar dentro dunha instalación e aprenda sobre vos procedementos que deben seguirse nas operacións, como é ou caso do depósito de auga antes comentado.
Como vemos, a formación para a prevención de rochas laborais usando contornas virtuais é unha práctica cada vez máis estendida.
Álex Domínguez Fornos
Recentemente un grupo de investigadores alemáns desenvolveu un método para a impresión de vidro que por primeira vez prescinde do uso de altas temperaturas durante o proceso de impresión.
Con todo obter vidro modelado de alta pureza require procesos de produción complexos que inclúen o uso de compostos químicos como acidos e altas temperaturas. Estes inconvenientes dificultan a fabricación de obxectos de vidro con tecnoloxías como a impresión 3D.
Para logralo, os investigadores desenvolveron un nanocompuesto de fundición que permite a impresión 3D de vidro de alta calidade, non poroso e transparente empregando unha impresora 3D estereolitografica, un método de fabricación que utiliza a luz ultravioleta para solidificar o composto cunha precisión dunhas poucas decenas de micras, dependendo da impresora empregada.
Impresora 3D estereolitografica O composto usado para a impresión contén nanopartículas de sílice, vidro en po, suspendido nun líquido que é similar á resina líquida usada habitualmente nestas impresoras. Deste xeito o proceso de impresión non varía: unha feixe de luz ultravioleta solidifica a líquido capa por capa resultando nunha figura tridimensional sólida. Unha vez impresa hai que quentar a figura nun forno para eliminar o material sobrante (a resina) e converter as nanopartículas de sílice en vidro.
David Pérez Rodríguez
Ardipithecus ramidus, David CP
Ardipithecus ramidus é unha especie extinta de homínido, probablemente un hominino (primate bípedo) e quizá un devanceiro do ser humano." Ardi" significa chan, " pithecus" en grego significa mono... e ramid é raíz, na lingua ( amhárico) do lugar (Etiopía) onde foron atopados os primeiros restos.Características:
-Altura: 130 cm - 150cm
-Peso: 50 kg
-Volume cerebral: 350 cm3
-Base do cranio: Alongada
-Orificio occipital: Posterior
- Prognatismo: prominente
-Era bípedo e que camiñaba coas costas rectas
-Debía camiñar apoiándose sobre a parte externa dos pés e que non podería percorrer grandes distancias.
-Vivía en bosques con pequenos claros, alimentándose tanto nas árbores como no chan.
-Probablemente tivese unha dieta omnívora.
David CP
EL HOMO ERECTUS.
Homo Erectus
Homo erectus es un homínido extinto, que vivió entre 1,8 millones de años y 350 000 años antes del presente (Pleistoceno Inferior, Cenozoico). Los Homo erectus habitaron en Asia oriental (China, Indonesia). En África se han hallado la mayor parte de los especímenes, pues el origen del Homo Erectus fue en ese continente.
Se cree que el Homo erectus ya dominaba el fuego. Esta especie también contaba con la capacidad de desarrollar herramientas como martillos, cuchillos, yunques y cavadores, hechos con piedras y huesos.
Es posible reconocer diversas subespecies dentro del Homo erectus, como el Homo erectus pekinensis (“Hombre de Pekín”), el Homo erectus erectus (“Hombre de Java”) y el Homo erectus soloensis (“Hombre de Solo”).
Los científicos aún se debaten sobre si el Homo erectus es un antepasado directo del Homo sapiens (el ser humano moderno). Se cree incluso que las últimas poblaciones del Homo erectus convivieron con poblaciones del Homo sapiens.
La importancia del Homo erectus:
Una de las principales características del Homo erectus fue su destreza a la hora de fabricar armas y herramientas, además del hecho de que caminaba con el cuerpo erguido y que tanto el volumen de su cerebro, como su estatura y su peso promedio los ubican muy cerca de nuestra especie desde un punto de vista fisiológico.
El Homo habilis se destacó por comenzar a combinar y modificar elementos de su entorno para crear sus propios utensilios, pero el Homo erectus fue mucho más allá que su supuesto antecesor: sus armas llegaron a ser tan letales que lo convirtieron en la primera especie de nuestra familia capaz de cazar animales de la talla del mamut.
Por otro lado, el Homo erectus fue el primero en trascender los confines del sudeste de África, a diferencia de sus antepasados. Fue capaz de expandir considerablemente su superficie de poblamiento, hasta ocupar el resto del continente negro y llegar a Asia, Europa e Insulindia (antiguo nombre con el que se conocía al archipiélago que se encuentra entre Australia y la península de Malaca). De hecho, los primeros restos de Homo erectus fueron hallados en la isla Indonesia de Java.
Durante la evolución del Homo erectus, la Tierra se encontraba en un período glacial, y el frío inspiró a esta especie a crear muros de piedras para resguardarse del viento o construcciones similares a las actuales tiendas de campaña, usando pieles de otros animales. Del mismo modo, el Homo erectus no dudaba en aprovechar la protección que las cuevas le podían brindar.
viernes, 25 de mayo de 2018
Unha nova especie: Homo Naledi
"Búscanse expertos ou expertas en antropoloxía, delgadas, baixiñas e que non teñan claustrofobia".
Este foi o anuncio de traballo que lanzou hai dous anos Lee Berger polas redes sociais. Buscaba xente capaz de meterse por unha greta de 18 centímetros de ancho a uns 50 quilómetros de Johannesburgo (Sudáfrica) e sacar á luz o que prometía ser un cargamento de fósiles humanos sen igual.
[Para chegar ata a cámara na que se acharon hai que percorrer uns 80 metros de cova, rubir unha parede e escurrirse por unha greta que os investigadores comparan coa boca dunha caixa de correos, chanceando só a medias. Esta ruta, totalmente en tebras, é a única que existe hoxe e, segundo os estudos xeolóxicos, a única que existía cando se depositaron os cadáveres].
Hoxe publicáronse os datos máis completos desa escavación realizada na cova Rising Star. Os resultados destapan a existencia dunha sima con máis de 1.500 fósiles humanos entre os que hai polo menos 15 individuos. Os autores aseguran que son unha nova especie dentro do noso xénero, que bautizaron como Homo Naledi.
Os descubridores cren que aqueles homínidos foron depositados alí polos seus congéneres, o que supoñería un inesperado comportamento funerario nunca observado en humanos tan primitvos. Todos os restos coñécense grazas ao traballo dun equipo integramente feminino que foi capaz de coarse na estreita cámara durante dúas expedicións. O conxunto é o xacemento de fósiles humanos concentrados nun só lugar máis grande de todo África e un dos maiores do mundo, segundo os seus descubridores.
Tras o achado, en outubro de 2013, ante unha chea de ósos tan complexo, o paleoantropólogo comezou a seleccionar un nutrido grupo de científicos internacionais, a maioría deles mozas e mozos, para que lle axudasen na análise de cada parte do corpo da nova especie.
Probablemente o máis apaixonante do achado son as preguntas que deixa sen responder. Os descubridores din non conseguir datar os fósiles nin saben como chegaron ata alí todos eses cadáveres.
A análise dos restos e o seu contexto xeolóxico describe unha especie que chamaría a atención se a vísemos paseando pola rúa, pero que xa non eran simples chimpancés ergueitos: xa tiñan un corpo estilizado e trazos humanos, como a capacidade para andar ergueitos ou uns dentes relativamente pequenos. As súas mans tiñan xa o pulgar oponible que permite fabricar ferramentas de pedra e os seus pés eran moi parecidos aos dos humanos modernos, só que un pouco máis planos.
A pregunta que todos os cientificos e cientificas se fan desta investigación é: se non se soubo ata hoxe en día nada de esta especie, haberá máis homínidos descoñecidos coma este escondidos en algún lugar do mundo?
Este foi o anuncio de traballo que lanzou hai dous anos Lee Berger polas redes sociais. Buscaba xente capaz de meterse por unha greta de 18 centímetros de ancho a uns 50 quilómetros de Johannesburgo (Sudáfrica) e sacar á luz o que prometía ser un cargamento de fósiles humanos sen igual.
[Para chegar ata a cámara na que se acharon hai que percorrer uns 80 metros de cova, rubir unha parede e escurrirse por unha greta que os investigadores comparan coa boca dunha caixa de correos, chanceando só a medias. Esta ruta, totalmente en tebras, é a única que existe hoxe e, segundo os estudos xeolóxicos, a única que existía cando se depositaron os cadáveres].
Hoxe publicáronse os datos máis completos desa escavación realizada na cova Rising Star. Os resultados destapan a existencia dunha sima con máis de 1.500 fósiles humanos entre os que hai polo menos 15 individuos. Os autores aseguran que son unha nova especie dentro do noso xénero, que bautizaron como Homo Naledi.
Os descubridores cren que aqueles homínidos foron depositados alí polos seus congéneres, o que supoñería un inesperado comportamento funerario nunca observado en humanos tan primitvos. Todos os restos coñécense grazas ao traballo dun equipo integramente feminino que foi capaz de coarse na estreita cámara durante dúas expedicións. O conxunto é o xacemento de fósiles humanos concentrados nun só lugar máis grande de todo África e un dos maiores do mundo, segundo os seus descubridores.
Tras o achado, en outubro de 2013, ante unha chea de ósos tan complexo, o paleoantropólogo comezou a seleccionar un nutrido grupo de científicos internacionais, a maioría deles mozas e mozos, para que lle axudasen na análise de cada parte do corpo da nova especie.
Probablemente o máis apaixonante do achado son as preguntas que deixa sen responder. Os descubridores din non conseguir datar os fósiles nin saben como chegaron ata alí todos eses cadáveres.
A análise dos restos e o seu contexto xeolóxico describe unha especie que chamaría a atención se a vísemos paseando pola rúa, pero que xa non eran simples chimpancés ergueitos: xa tiñan un corpo estilizado e trazos humanos, como a capacidade para andar ergueitos ou uns dentes relativamente pequenos. As súas mans tiñan xa o pulgar oponible que permite fabricar ferramentas de pedra e os seus pés eran moi parecidos aos dos humanos modernos, só que un pouco máis planos.
A pregunta que todos os cientificos e cientificas se fan desta investigación é: se non se soubo ata hoxe en día nada de esta especie, haberá máis homínidos descoñecidos coma este escondidos en algún lugar do mundo?
Lucía González Dapía
Homo Hábilis
HOMO HÁBILIS
Homo habilis é un homínido extinto que viviu en África, nas idades Gelasiense e Calabriense hai 2,4 millóns de anos atrás. Grazas aos descubrimentos de Mary e Louis Leakey, quenes atoparon os fósiles en Tanzania (África), entre 1962 e 1964. Cando foi descuberto consideróuselle como a especie máis antiga do xénero Homo,
O seu nome significa «home hábil» e é grazas a que se encontraron diferentes instrumentos coma rochas modeladas lanzas..., tamén realizaron estudos detallados dos restos óseos das súas mans para verificar se realmente sería posible que este homo poidese fabricar utensilios.
Os científicos concluíron que era capaz de agarrar coas súas mans para poder realizar as manipulacións necesarias na fabricación de instrumentos de pedra
Segundo se cree era un carnívoro oportunista, é dicir, carroñero, ainda que inda non se sabe con certeza, tamén pensan que foi omnívoro
Obsérvase neles un importante incremento no tamaño cerebral con respecto ao Australopithecus, Que se calculou entre 510 cm³ e 600 cm³.
A maior parte dos restos foi achada en Quenia, e tamén en Tanzania, na coñecida Garganta de Olduvai.
Pablo Coello
Homo erectus
El Homo erectus, que vivió entre 1,8 millones y 300.000 años antes de la actualidad, en la época del Pleistoceno inferior y medio (era Cenozoica).
Los fósiles del Homo erectus fueron hallados en la región de Asia oriental, en países como China e Indonesia. Otros fósiles similares fueron encontrados en África y en Europa, aunque finalmente los científicos se decantaron por incluirlos en otras especies.
El Homo erectus era robusto y podía medir hasta 1,80 metros. Contaba con una mandíbula fuerte aunque sin mentón, dientes pequeños y un volumen craneal que creció a lo largo de la historia de la especie hasta alcanzar los 1.200 centímetros cúbicos.
Se cree que el Homo erectus ya dominaba el fuego. Esta especie también contaba con la capacidad de desarrollar herramientas como martillos, cuchillos, yunques y cavadores, hechos con piedras y huesos.
Es posible reconocer diversas subespecies dentro del Homo erectus:
Homo erectus pekinensis 
Homo erectus erectus 
Homo erectus soloensis 
Homo neanderthalensis
Homo neanderthalensis:
O neandertal, Homo neanderthalensis, foi unha especie do xénero Homo, ou subespecie dos humanos arcaicos, que habitou Europae partes oeste do centro de Asia hai aproximadamente entre 400 mil e 40 mil anos.
Morfoloxicamente eran similares a Homo sapiens, pero cunha pelve de forma máis ampla e extensa, similar a especies anteriores. O cranio era longo e máis baixo. A parte media e central do rostro era ampla, os ósos das meixelas angulosos, os arcos supraorbitais dobres e tiñan tamén un nariz grande. O seu corpo era máis baixo, preto de 1,65 m de altura, pero máis ancho có de H. sapiens; e con diferenzas entre homes e mulleres relevantes. A mandíbula inferior non tiña queixelo. Moitas desas características, como o do nariz, eran adaptación a ambientes fríos. A masa cerebral era semellante á H. sapiens, arredor do 10% maior, por ser algo máis longo ao seguir as diferenzas de proporción corporal. Suxeriuse que os neandertais tiñan capacidade de expresión verbal, fala, similar a dos humanos modernos.
Os neandertais viviron de Europa á Asia central. Foron cazadores de animais e colectores de plantas. Construían e empregaron recursos sofisticados, como cabanas para vivir nelas, pezas de vestir e ornamentación. Controlaban o lume. O estilo das súas ferramentas de pedra chámase de "cultura musteriense".
O seu nome procede da rexión onde se atopou o primeiro xacemento fósil, no século XIX. Foi no leste de Düsseldorf, Alemaña, na cova de Feldhofer, que está emprazada na ribeira do río Düssel no val de Neander (en alemán, "Neanderthal").
Homo Neanderthlensis
Álex Domínguez Fornos 4ºA ESO
TRALA PISTA DO HOMO RHODESIENSIS...
Homo rhodesiensis é unha especie de homínido fósil do xénero Homo, achado por primeira vez en 1921 en Zambia. Considérase que viviu soamente en África, desde fai 600 000 ata 160 000 anos antes do presente, durante o Ioniense.👌
A capacidade neurocraneal do Homo rhodesiensis era relativamente alta, entre 1280 e 1325 cm³. Un cranio que podería ser o máis antigo desta especie, achado en Bodo, Etiopía, datado en 630 000 anos antes do presente, tiña unha capacidade endocraneana de 1250 cm³😵
Morfológicamente conserva certos trazos antigos comúns a Homo erectus, Homo ergaster e Homo antecessor, ten outros que permitiron relacionalo con Homo heidelbergensis e Homo neanderthalensis, pero ademais presenta trazos que apuntan cara ao Homo sapiens. Por tales características intermedias foi comparado co Home de Petralona.
Este é o noso antepasado directo e está, evolutivamente falando, máis preto de nós que o Homo neanderthalensis.😁
Fisicamente, este antigo homo era un pouco máis grande que nós. Se por exemplo a media do Homo sapiens é de 175 cm (agora será máis pola mellor alimentación), a do Homo Rhodesiensis superaría os 180 cm. Se o vísemos pareceríanos un home grande e forte, cunha cara alongada e máis grande, en proporción, que a nosa. Tería uns pómulos marcados, unha gran dentadura e unha fronte algo huidiza. Tamén veriamos a mandíbula ben marcada aínda que sen o mentón tan acentuado como o noso, e a forma da cabeza sería menos " globosa" e máis alongada, o óso occipital sobresaía cara atrás.😍
A capacidade neurocraneal do Homo rhodesiensis era relativamente alta, entre 1280 e 1325 cm³. Un cranio que podería ser o máis antigo desta especie, achado en Bodo, Etiopía, datado en 630 000 anos antes do presente, tiña unha capacidade endocraneana de 1250 cm³😵
Morfológicamente conserva certos trazos antigos comúns a Homo erectus, Homo ergaster e Homo antecessor, ten outros que permitiron relacionalo con Homo heidelbergensis e Homo neanderthalensis, pero ademais presenta trazos que apuntan cara ao Homo sapiens. Por tales características intermedias foi comparado co Home de Petralona.
Este é o noso antepasado directo e está, evolutivamente falando, máis preto de nós que o Homo neanderthalensis.😁
Fisicamente, este antigo homo era un pouco máis grande que nós. Se por exemplo a media do Homo sapiens é de 175 cm (agora será máis pola mellor alimentación), a do Homo Rhodesiensis superaría os 180 cm. Se o vísemos pareceríanos un home grande e forte, cunha cara alongada e máis grande, en proporción, que a nosa. Tería uns pómulos marcados, unha gran dentadura e unha fronte algo huidiza. Tamén veriamos a mandíbula ben marcada aínda que sen o mentón tan acentuado como o noso, e a forma da cabeza sería menos " globosa" e máis alongada, o óso occipital sobresaía cara atrás.😍
Suscribirse a:
Entradas (Atom)